- zawierzać
- zawierzać {{/stl_13}}{{stl_8}}cz. ndk VIIIa, zawierzaćam, zawierzaća, zawierzaćają, zawierzaćany {{/stl_8}}– zawierzyć {{/stl_13}}{{stl_8}}dk VIIa, zawierzaćrzę, zawierzaćrzy, zawierzaćrzony {{/stl_8}}{{stl_20}}{{/stl_20}}{{stl_12}}1. {{/stl_12}}{{stl_7}}'obdarzać kogoś zaufaniem, nabierać ufności w coś, zdawać się na kogoś, robić coś z ufnością; dawać wiarę czemuś': {{/stl_7}}{{stl_10}}Zawierzyć czyjemuś słowu. Zawierzyć bez reszty Bogu. Zawierzyć plotkom, pomysłom. {{/stl_10}}{{stl_20}}{{/stl_20}}{{stl_12}}2. {{/stl_12}}{{stl_7}}'z ufnością przekazywać coś komuś pod opiekę, powierzać coś komuś': {{/stl_7}}{{stl_10}}Zawierzył swe życie Bogu. Zawierzył los dziecka lekarzowi. Można mu całkowicie zawierzyć. {{/stl_10}}
Langenscheidt Polski wyjaśnień. 2015.